De Wet Breyne, wat is dat?

De Wet Breyne of woningbouwwet werd in 1971 gecreëerd om de kandidaat-koper en/of bouwheer van een nog te bouwen woning beter te kunnen beschermen. Dat was nodig omdat deze partijen blootgesteld worden aan grote risico’s zoals een foute uitvoering, faillissement aannemers en onvolledige informatie. In deze post ontdek je wat je moet weten over de Wet Breyne.

Wanneer is de Wet Breyne van toepassing?

De Wet Breyne is enkel van toepassing is als de verkoper zich ertoe verbindt een afgewerkte woning te bouwen, te laten bouwen of aan te kopen.

Als je een perceel bouwgrond koopt en daarna zelf werken laat uitvoeren – of aan het bouwen gaat – hoef je dus geen rekening te houden met de woningbouwwet.

Concreet is de Wet Breyne van toepassing bij volgende situaties:

de koper of opdrachtgever doet één of meer stortingen voor het einde van de werken van het gebouw,
het gebouw is bestemd voor huisvesting of gemengd gebruik,
de verantwoordelijke projectontwikkelaar of aannemer die er zich toe verbindt om het gebouw te bouwen, laten bouwen of te verschaffen.

Welke garanties biedt de Wet Breyne?

De woningbouwwet valt hoofdzakelijk onder dwingend recht. Dat betekent dat er niet van de regels afgeweken mag worden. Het niet naleven kan met andere woorden leiden tot de nietigheid van het contract of van de betreffende clausule van het contract.

Dit zijn de belangrijkste garanties die worden voorgeschreven door de Wet Breyne:

Het voorschot dat de koper betaalt, mag niet meer dan 5% van het totale bedrag zijn
De aankoopsom moet in schijven worden betaald. Deze schijven mogen niet hoger zijn dan de waarde van de verrichte werkzaamheden.
De totaalprijs wordt vooraf vastgelegd.
Er is een plicht om een voorlopige en definitieve opleveringuit te voeren.
Een verplichte financiële garantie die de koper beschermt als de verkopende partij zijn verplichtingen niet nakomt (faillissement).
De bouwheer blijft 10 jaar aansprakelijk voor ernstige gebreken aan het gebouw (stabiliteit).